تأثیر مصرف مکمّل انار و تمرین هوازی بر ظرفیت آنتی اکسیدان تام و پراکسیداسیون لیپیدی در مردان دارای اضافه وزن

زمینه و هدف: استرس اکسایشی، منشأ بسیاری از بیماری ها به ویژه در افراد چاق است. امروزه محقّقین برای جلوگیری از تولید رادیکال های آزاد، بر مصرف آنتی اکسیدان های گیاهی به ویژه پلی فنول ها متمرکز شده اند؛ از این رو، مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر مصرف بلندمدّت مکمّل انار بر ظرفیت آنتی اکسیدان تام و پراکسیداسیون لیپیدی در مردان دارای اضافه وزن انجام شد. روش تحقیق: در این مطالعه، 20 نفر مرد دارای اضافه وزن، در یک طرح نیمه تجربی دوسوکور، به صورت تصادفی در دو گروه مکمّل انار (200 میلی گرم) و شبه دارو قرار گرفتند و به مدت دو ماه به صورت سه جلسه در هفته با شدت 70 درصد vo2max دویدند؛ سپس نمونه های خون وریدی (قبل، بعد از 4 و 8 هفته) از آنها برای اندازه گیری ظرفیت آنتی اکسیدانی تام و پراکسیداسیون لیپیدی گرفته شد. برای تجزیه و تحلیل داده های آماری، از نرم افزار spss (ویرایش 20) و روش تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرّر و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد. یافته ها: غلظت مالون دی آلدئید، پس از 8 هفته در گروه مکمّل در مقایسه با گروه کنترل به طور معنی داری کاهش یافت (016/0=p)، اما شاخص tac در هیچ کدام از گروه ها در مراحل مختلف معنی دار نشد (72/0=p). نتیجه گیری: با توجه به نتایج این تحقیق، شاید بتوان گفت که مصرف مکمل انار طی هشت هفته فعالیت ورزشی، در کاهش مالون دی آلدئید ناشی از پراکسیداسیون چربی در افراد چاق مؤثّر می باشد.